X przykazanie

Ani żadnej rzeczy, która jego jest

Pismo święte

Wj 20, 17 – ani żadnej rzeczy, która należy do bliźniego twego».

Pwt 5, 21 – Nie będziesz pragnął domu swojego bliźniego ani jego pola, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twojego bliźniego.

Mt 6, 21 – Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.

Mt 22, 34-40 – Gdy faryzeusze dowiedzieli się, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się  próbę: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?» On mu odpowiedział: «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».

Dziesiąte przykazanie uzupełnia przykazanie dziewiąte, bo zabrania zazdrości i pożądania dóbr drugiego człowieka. Pożądliwość bowiem często prowadzi do innych grzechów, np. kradzieży, grabieży i oszustwa (zakazanych przez siódme przykazanie, a oczu także do przemocy i niesprawiedliwości, zakazanych przez piąte przykazanie czy przez szóste przykazanie do bałwochwalstwa względem ciała itp.

I. Nieład pożądliwości

Pożądanie zmysłowe dąży do rzeczy przyjemnych i dobrych, których nie posiadamy (jedzenia, gdy jesteśmy głodni, ogrzania się, gdy jest nam zimno). Jest ono dobre, gdy zachowujemy rozumną miarę, ale kiedy skłania nas do niesłusznego pragnienia i zawłaszczania czegoś, co jest własnością drugiej osoby lub jej się należy, wówczas staje się złe i grzeszne.

  • Pismo Święte zakazuje chciwości, zachłanności i niesprawiedliwości:“Kto kocha się w pieniądzach, pieniądzem się nie nasyci” (Koh 5, 9).
  • handlarze, którzy pragną niedostatku towarów lub ich drożyzny,
  • lekarze, pragnący, by ludzie chorowali,
  • prawnicy, oczekujący ważnych spraw i procesów sądowych;
  • Zazdrość może prowadzić do najgorszych występków: „przez zawiść diabła śmierć weszła na świat” (Mdr 2, 24). Walczymy ze sobą nawzajem i to właśnie zazdrość podburza jednych przeciw drugim. Jeżeli wszyscy będą z taką zawziętością rozszarpywać Ciało Chrystusa, do czego dojdziemy? Osłabiamy Ciało Chrystusa. Głosimy, iż jesteśmy członkami tego samego organizmu, a pożeramy się nawzajem niczym dzikie zwierzęta. Zazdrość jest wadą główną. (Św. Jan Chrysostom, Homilie in secundam ad Corinthios, 28, 3-4). Zazdrość jest grzechem śmiertelnym, gdy życzy bliźniemu poważnego zła, odrzuca miłość, pochodzi z pychy.

„Z zazdrości rodzą się nienawiść, obmowa, oszczerstwo, radość z nieszczęścia bliźniego i przykrość z jego powodzenia” ( św. Grzegorz Wielki Moralia).

II. Pragnienia Ducha Świętego

BożaEkonomia Prawa i Łaski wyrzuca z serc ludzi zachłanność i zazdrość; a wprowadza je w pragnienie Najwyższego Dobra: Teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczona przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich, którzy wierzą (Rz 3, 21-22). Od tej chwili wierzący w Chrystusa ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami (Ga 5, 24), są prowadzeni przez Ducha i kierują się Jego pragnieniami.

III. Ubóstwo serca

 Jezus wymaga od uczniów wyrzeczenia się wszystkiego, co posiadają (Łk 14, 33), ze względu na Niego i Ewangelię. Aby wejść do Królestwa niebieskiego muszą stać się “ubodzy w duchu” (Mt 5, 3). Jezus chwali radość ubogich, bo już należą do Królestwa przez pokorę i wyrzeczenie się siebie, a św. Paweł Apostoł, ukazuje nam przykład ubóstwa Boga: “Dla nas stał się ubogim” (2  Kor 8, 9). „Ubodzy w duchu” będą widzieć Boga.

IV. “Chcę widzieć Boga”

“Obietnica widzenia Boga przekracza wszelkie szczęście. W języku Pisma świętego <<widzieć>> znaczy tyle samo, co <<posiadać>>… Kto zatem widzi Boga, przez to samo, że widzi  Boga, otrzymał wszystkie dobra, jakie można sobie wyobrazić” (św. Grzegorz z Nyssy, Orationes de beatitudinibus, 6). Będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem (Kpł 26,12). Takie samo jest też znaczenie słów Apostoła: Aby Bóg był wszystkim we wszystkich (1 Kor 15, 28).

W skrócie z KKK

  • 2551 Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje (Mt 6, 21).
  • 2552 Dziesiąte przykazanie zabrania nieumiarkowanej zachłanności, rodzącej się z pozbawionej miary żądzy bogactw i zawartej w nich potęgi.
  • 2553 Zazdrość polega na smutku doznawanym z powodu dobra drugiego człowieka i nadmiernym pragnieniu przywłaszczenia go sobie. Jest ona wadą główną.
  • 2554 Ochrzczony zwalcza zazdrość życzliwością, pokorą i zdaniem się na Bożą Opatrzność.
  • 2555 Wierzący w Chrystusa “ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami” (Ga 5, 24), są prowadzeni przez Ducha Świętego i idą za Jego pragnieniami.
  • 2556 Oderwanie się od bogactw jest nieodzowne, by wejść do Królestwa niebieskiego. “Błogosławieni ubodzy w duchu”.
  • 2557 Człowiek ma jedno prawdziwe pragnienie? “Chcę widzieć Boga”. Pragnienie Boga gasi woda życia wiecznego.

Wnioski życiowe

Bóg Stwórca Jahwe stworzył przepiękny widzialno-niewidzialny świat i umieścił w nim koronę stworzenia – człowieka, jako zarządcę świata. „Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną” (Rdz 1, 27-28). Tam spotykał się z nimi przy łagodnym powiewie wiatru. Dał jedno przykazanie: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie  umrzesz» Rdz (2, 16-17). Jedyny wróg Boga i człowieka szatan (wąż) oskarżył Boga o kłamstwo przed Ewą i skusił ją okrutnie: „rzekł wąż do niewiasty: «Na pewno nie umrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło». (Rdz 3, 4-5). Człowiek chciał być Bogiem, a został nagi! „Pan Bóg sporządził dla mężczyzny i dla jego żony odzienie ze skór i przyodział ich (Rdz 3, 21). Po czym Bóg rzekł do węża „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje potomstwo jej: ono ugodzi cię w głowę, a ty ugodzisz je w piętę (Rdz 3,15).

Bóg Jahwe wybrał Mojżesza, aby Naród Wybrany wyprowadził z niewoli egipskiej i poprowadził do Ziemi Obiecanej. Na Synaju zawarł z nim Przymierze i dał mu jako znak Dekalog (dwie tablice z 10 Przykazaniami), aby formować lud w drodze do Ziemi Obiecanej. To w tej Ziemi wypełnił Bóg obietnicę o niewieście i potomku, kiedy Anioł Gabriel w Nazarecie „rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego (Łk 1, 30-32).  

Jezus zrodzony z Maryi, Dziewiczej Matki, w Betlejem akceptuje Dekalog, ale streszcza go w jednym przykazaniu:

MIŁOŚCI BOGA I CZŁOWIEKA.