Powołanie do życia kapłańskiego

Jezus powiedział do uczniów: Nie wyście mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i aby owoc wasz trwał. Oto istota powołania kapłańskiego:  Chrystus wybiera kapłanów. Trzeba wspomnieć o wielkiej tragedii wybranego ucznia Judasza, o którym Jezus powiedział: Lepiej, żeby się nie narodził. Sam wybór jest darem, ale trzeba przyjąć go całym sobą i współpracować z Jezusem. Powołanie kapłańskie – jest darem Jezusa, ale realizacja jego jest różna pod względem wspólnoty (diecezjalna i zakonna) i miejsca posługi w ojczyźnie (parafia, studia) i poza nią. Ta ostatnia może być misyjna, naukowa i parafialna w różnych krajach świata. Wymaga ona nieraz specjalnego przygotowania językowego, kulturowego, medycznego itd.

Pierwszym miejscem przygotowania do kapłaństwa jest rodzina. To rodzice są pierwszymi nauczyciela wiary i miłości Boga i ludzi. To krąg rodzinny wymaga ducha religijnego członków rodziny: rodziców, rodzeństwa i poszerzonego kręgu. Modlitwa przeżywana wspólnie w domu i w kościele wytworzy bardzo żywą obecność Boga miłości i miłosierdzia. To ON zaprasza do współpracy w zbawianiu ludzi i wzywa po imieniu Pójdź za mną. Modlitewny dialog z Jezusem i dostrzeżenie potrzeby oczekujących na  pomoc kapłana może pomóc w pozytywnej odpowiedzi wzywanego: Oto ja, poślij mnie. O tym czytamy w Starym i Nowym Testamencie. Realizacja powołania wymaga spotkań z Jezusem i przekonania: On mnie potrzebuje i wzywa do reprezentowania Go i pomagania Jego braciom i siostrom, bo do kogo pójdziemy, Ty masz słowa życia wiecznego. On wzywa, aby kapłan szukał Jego jakże nieraz zagubionych owiec i umacniał te, które mają  się dobrze. To jest fantastyczna i bardzo trudna posługa. On przypomina: Nie zostawię was sierotami!  Odwagi! Nie bójcie się. Jestem z wami. Wielka tajemnica obecności Jezusa Chrystusa w życiu Kościoła! Momenty powołania są różne: przeczytane ogłoszenie na ostatniej stronie miesięcznika Msza święta (w mojej sytuacji w maju 1962 r. przed maturą – wcześniej nie miałem planu być księdzem), słowa na ulicy w Brukseli umierającego księdza: może ty mnie zastąpisz? (były momentem powołania francuskiego jezuity O. Aime Duval, twórcy piosenki religijnej)! Bóg powołuje w różnym miejscu i czasie: proroka Amosa na roli przy oraniu ziemi, Mojżesza na pustyni przy nie spalającym się krzaku (aby poszedł wyprowadzić lud izraelski z niewoli egipskiej}! On będzie  pomagał, aby niemożliwa misja stała się faktem!  Niech nikt nie mówi, że się nie nadaje. Jeżeli Jezus powołuje kogoś, to On wie kogo i do jakiej misji wzywa. Problem polega na zaufaniu Jezusowi i wierności Jemu!

Nie lękajcie się – słowa papieża Jana Pawła II. Nie lękajmy się prosić Jezusa, skoro On sam powiedział: Proście Pana żniwa, aby posłał robotników!