Powołanie do rodzicielstwa

To Bóg Stwórca powołał ludzi w osobie Adama i Ewy do małżeństwa i rodzicielstwa. Niestety nie wszyscy małżonkowie mogą być fizycznymi rodzicami, ale mogą być w sensie duchowym. Mogą adoptować dzieci i opiekować się nimi z miłością. Mogą też duchowo i materialnie wspierać rodziców w wychowaniu ich dzieci. Mogą być dla ludzi anonimowi, ale nie dla Boga, bo On docenia takich ludzi, i błogosławi im, bo ich życie staje się bogatsze o duchowe dziecko, które otacza miłością, a każda miłość jest duchowa, choć dane dziecko nic nie wie o tym. W wielu parafiach 25 marca każdego roku małżonkowie bezdzietni przyjmują duchowo dzieci poczęte i modlą się przez 9 miesięcy w intencji tych dzieci.  Rodzicielstwo wymaga wielkiej odpowiedzialności i ofiarności pełnej miłości każdego dnia przez długie lata, a także po śmierci dziecka.

Pierwsze wychowanie do odpowiedzialnego rodzicielstwa odbywa się wśród najbliższego otoczenia: rodziców, rodzeństwa i rodziny dalszej. Te pozytywne doświadczenia wyniosą z domu rodzinnego do dalszego życia. Dziecko potrzebuje rodziców, którzy są małżonkami. To ono z rodzicami tworzy rodzinę. Chrześcijańska rodzina składa się z chrześcijańskiego małżeństwa i ich ochrzczonych dzieci. Rodzina silna Bogiem, to rodzina sakramentalnego małżeństwa i ich ochrzczonych dzieci. Wychowanie do chrześcijańskiego rodzicielstwa wymaga atmosfery Kościoła „domowego” żyjącego miłością Boga i każdego odpowiedzialnego członka rodziny. Odpowiedzialność pełna miłości Boga i ludzi w codziennym życiu w domu i poza nim. Nie ma miłości bez odpowiedzialności wobec Boga i ludzi. Każdy członek rodziny powinien wzrastać w odpowiedzialności związanej z ilością lat i myśleniem. Im ktoś starszy tym powinien być bardziej odpowiedzialny za siebie i rodzeństwo w rodzinie. Dobrze jest zapamiętać stara zasadę rzymską: słowa poruszają, przykłady pociągają, bo wychowuje się innych bardziej przykładem aniżeli słowem. W wychowaniu do odpowiedzialności trzeba pamiętać, że Bóg jest naszym Ostatecznym Sędzią i przed Nim odpowiemy za wszystko.

Rodzicielstwo zaczyna się o wiele wcześniej od poczęcia dziecka. Pierwsze przygotowanie do małżeństwa i rodziny jest od najmłodszych lat przez obserwowanie ojca i matki oraz rodzeństwa.  Ich pozytywny przykład będzie pomocą, a negatywny może nawet zdeformować powołanie do małżeństwa i rodzicielstwa. I o tym trzeba pamiętać przed wyborem przyszłego męża lub żony, a później ojca i matki. Małżonkowie powinni rozmawiać ze sobą o harmonii obowiązków małżeńskich i rodzicielskich. Powinna być wzajemna zgoda na dziecko i wychowanie. Dziecko powinno być chciane i kochane jednakowo od najmłodszych lat. Należy pamiętać, że do pierwszych trzech lat nie wolno nawet podnosić głosu przy takim dziecku, bo może odbierać ten głos jako zagrożenie dla życia. O tym powiedziała mi psycholog z Polski, kiedy skończyłem naukę przed chrztem dziecka. Trzeba bardzo uważać na dzieci w szkole, jeszcze bardziej, kiedy pójdą z domu i będą studiować. Często te dzieci-studenci tracą wiarę! Dzieckiem opiekują się oboje rodzice. Małżonkowie powinni wspólnie rozmawiać z Bogiem (modlić się) jeszcze zanim zostaną rodzicami, a później uczyć modlitwy każde dziecko, a ono powinno widzieć modlących się małżonków i rodziców. Who prays together, stays together – modlitwa jednoczy z Bogiem i modlących się. Czas modlitwy jest najlepszym  znakiem jedności i miłości małżonków.

Patronami małżonków i rodziców są Maryja, Matka i św. Józef, Opiekun.

Trzeba prosić ich o pomoc w życiu małżeńskim i rodzinnym, aby  w nim zawsze był Bóg, który obdarza nas wzajemną miłością.